วันศุกร์ที่ 1 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2556

บันทึกสิบเก้า...โสด

โสด นั้นไม่ได้แปลว่า ไม่ดี
โสด นั้นแปลว่า เรายังไม่มีใคร


ตอนนี้เราคงว่างจัดมาก
มานั้งนับอายุตนเองว่า อายุเท่าไรแล้ว


ผู้ชาย อายุ 15 ยังโสดถือว่าไม่แปลก
ผู้หญิงอายุ 30 ยังโสดถือว่าไม่แปลก


ลืมนับอายุตนเองมากี่ปีแล้วน่า ตั่งแต่เรียนมหาลัยมั้ง
หลังจากนั้นก็จำอายุตนเองไม่ได้เลย
ตอนนี้ตนเองก็คงจะอายุสัก เกือบๆ 22 ปี มั้ง
เรามั่วแต่สนุกกับชีวิตในมหาลัย
จนลืมหาแฟนเป็นตัวเป็นตนสักคนไปแล้ว


พูดถึงแฟน ก็ ต้องหมายถึง ผู้ชาย นั้นแหละ
พูดถึงผู้หญิง ก็ มีเข้ามาตั่งแต่อยู่ ม.ปลาย
...ชีวิตตรูอาภัพรักตั่งแต่ยังสาวหรอเนี่ย...
ถ้าจะให้นับผู้ชายที่เข้ามาจีบเรา
แล้วเราไปปฏิเสธไป ก็...1 คนละมั้ง
เจอกันในเฟคบุ๊ค เค้ากำลังฝึกทหาร
เค้าดูเป็นคนเฮฮ่าพูดเก่ง
แต่เราคิดว่า...เราไปกันไม่ได้หรอก
เพราะเราเป็นคนน่าเบื่อ...มั้ง
เลยสร้างเรื่อง เราแสดงวา เราโมโหเค้า
แล้วทำเงียบไป ตอนนี้เค้าคงลืมเราไปแล้ว


จะมีใครที่ยอมรับความน่าเบื่อของเราได้บ่างละเนี่ย ฮ่ะ ฮ่ะ
และเราก็คิดว่า ถ้าเราอายุ 30 แล้ว และยังหาแฟนไม่ได้สักคน
ก็จะคร่องตนเป็นโสดไปตลอดชีวิตดีกว่า


เราคงได้แค่คิดว่า
จะมีใครที่รักเราจริงๆ
และอยู่กับเราไปตลอดชีวิตไหมน่า

เพราะถ้าหากไม่มี...
...เราคงจะเหงาไปตลอดชีวิต

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น