วันจันทร์ที่ 8 สิงหาคม พ.ศ. 2554

บันทึกแรก...ชีวิตจริง

ในชีวิตจริง...
มีหลายคนบอก ว่า เราเป็นคนใจเย็น ?
แต่หารู้ไม่เลย ว่า อารมณ์เราเหมือนภูเขาไฟ !! หึ หึ
ใช่และมันคือ ส่วนหนึ่งของนิยายคำว่า "ขีดจำกัด"

คนเรามี เวลาเท่ากัน แต่ ช้ไม่เท่ากัน
เราพึ้งจะรู้ตัวเมื่อเร็วเร็วนี้ เกี่ยวกับนิสัยเสีย "เอกเวลา" !?
ไม่ใช่แค่นอกคอก ธรรมด้า ธรรมดา เชียนกันเลยที่เดี่ยว หึ หึ


เราไม่มีคำว่า "เดี่ยวนี้" เพราะ ทุกสิ่งทุกอย่าง ต้องใช้เวลา
ถ้าชีวิตคนเราเหมือน "นาฬิกาทราย"
เราคงจะรู้ว่า เราเหลือเวลาอยู่เท่าไร
มันจะพอไหมน่ะ
สำหรับ...
ทำสิ่งที่อยากทำ
ตามหาสิ่งที่ขาดหายไป
เมื่อถึงเวลา...เม็ดทรายเม็ดสุดท้ายตกลงไป...เวลาหมดแล้ว
เราจะรู้สึก...
"พอใจ" ไหม ?
"คุ้มค้า" ไหม ?

มันไม่ใช่ละครในหนังที่รู้ตอนจบ
เราไม่สามารถ ลบ และ เขียนใหม่ ได้
เราโกหกคนอื่นได้ แต่ เราโกหกตนเองไม่ได้
เราอยากเชื่่อน่ะ ว่า มีวิณญาณ สิ่งเหนือธรรมชาติ
แต่ เราไม่เคยเห็นสักครั้ง แม้แต่เงา

เราเกลียด ตนเอง...ที่ไม่มีพลังอะไรเลย
อยาก...ทำความฝัน แต่ ทำพั่งสะเอง
อยาก...อยู่สบายๆ แต่ ชีวิตมันลำบาก
อยาก...เข้าใจคนอื่น แต่ ไม่เข้าใจตนเอง
อยาก...แก้ไขอดีต แต่ เราอยู่ปัจจุบัน
เราคงทำได้แค่ ใช้ชีวิตต่อไป แล้ว ยอมรับความตาย ก็มัน...คือ ชีวิตจริง