วันจันทร์ที่ 1 สิงหาคม พ.ศ. 2559

บันทึกหกสิบเอ็ด...ณ ช่วงเวลา 1 วิ

ณ ช่วงเวลา เสี่ยววินาทีนึง


ที่คำพูดของคนเพียงคนเดี่ยว
ก็สามารถเปรี่ยนจิตใจคนเราได้

ความแค้นนี้จะไม่มีวันหายไป


ต่อให้เป็นคนที่เรารู้จักกันมาตั่งแต่เด็ก
เราเปรี่ยนอะไรเค้าไม่ได้
เราเลิกแคร์เรื่องนี้ไปแล้ว
แต่ว่า...การที่คนๆ นั้น
กลายเป็นคนที่แย้ลง
แล้วยังมาทำร้ายกัน
ร่วมถึงคนรอบข้างเรา

ต่อให้เป็นชาติหน้า ก็ขอไม่ลืม
เราคงกลายเป็นคนไม่ดี
ไปสะแล้วละมั้ง