วันอาทิตย์ที่ 1 กันยายน พ.ศ. 2556

บันทึกยี่สิบหก...คำพูด หลอกล่วง

ไม่ว่าจะ ตอนหลับ ตอนตื่น
คำ คำนี้ก็ยังย้ำเตือนใจตนเองเสมอ



ร่า่งกายที่หนักอึ้ง
แบกรับเรื่อง ต่างๆ มากมาย
เรื่องของตนเอง
เรื่องคนรอบข้าง
เรื่องของคนใกล้ชิด
เรื่องของคนในครอบครัว


อยากจะมองว่า เป็นเรื่องไรสาระ
แต่ว่าน่ะ...มันเป็นเรื่องสำคัญ
การมองข้างบ่างสิ่ง
อาจจะทำให้เรา
ไม่เห็นสิ่งสวยงาม


ใช่...มันเป็นเรื่อง...สิ่งสวยงาม


ฟังดูแปลกไปไหม ?
แต่เราว่าไม่แปลก
เพราะเป็นสิ่งที่คนอื่น
ไม่ค่อยมองเห็นกัน
หรือไม่สังเกต


เพราะเมื่อคนเราพูดออก

คำพูดหักหลัง
คำพูดหลอกล่วง
คำพูดด่าท่อกัน
คำพูดเรียกร้องความสนใจ

พอผู้พูดพูดจบไปแล้ว ก็จะลืมเลื่อนไป


สบายใจกันแล้วสิน่ะ....
แต่รู้ไหมคนที่รับฟังน่ะ...
รู้สึกยังไง ?


สัจจะ สำหรับ มนุษย์
ไม่มีอยู่จริงหรอก
เราอยู่ในโลก
แบบนั้น


คิดแ้ก้ปัญหากันบ้างไหม ?
พูดมาแล้วจะมีไรเปลี่ยน ?


สัจจะ คงมีได้แค่...ตัวเราเอง
พูดความจริงกับคนอื่นไป
จะมีคนเชื่อสักกี่คน ?


ไม่มีใครเข้าใจตัวเราเองดีเท่ากับตัวเราเองอีกแล้ว


อิสระภาพสำหรับเรา
คงเป็นสิ่งที่เหงาน่าดู
แต่ก็เป็นสิ่งที่รู้สึกสบายใจ