ศูนย์เปล่า
เหมือนพยายามไปก็ไม่มีไรดีขึ้น
รู็สึกแย่ลงทุกๆ วัน ทุกๆ วัน กับตนเอง
หัวใจเหมือนจะกรีดร้องว่า
พอได้แล้วยัง
น้ำตาที่เก็บเอาไว้ไหล่จนแห้ง
ไม่มีน้ำตาให้ไหล่ออกมาอีกแล้ว
แต่ผ่ายในใจก็ยังเจ็บปวด
และทรมาน...ไม่รู็จะทำยังไงดี
เดินไปข้างหน้าในเส้นทางนี้
คนที่เรารักก็จะมีความสุข
แต่เส้นทางนี้
ถ้าเรายังเดินต่อไป
ก็เหมือนทรมานตนเอง
ความรู้สึกที่ลอยอยู่กลางอากาศ
จะหวาดกลัวดีหรือสบายใจดี
เราตอบไม่ได้
