บันทึกพิเศษ...ความอบอุ่น

เติม "ความอบอุ่น" ให้หัวใจที่ละน้อย ด้วย....รอยยิ้ม
ถึงจะเจอเรื่องเลวร้ายบ้าง แต่มีคนสอนเราว่า
เริ่มต้นทำสิ่งดีๆ ที่ตนเอง และ จงมีความสุขกับงานที่ทำ
ครึ้งชีวิตของเรา ก็มีความสุขแล้ว

แล้ววันนี้คุณเติมพลังหัวใจแล้วหรือยัง (^_^)

โสดแบบมีความสุข

By code ruk name

บันทึกพิเศษ...ห่วง

เมื่อก่อน...เราไม่เคยรู้เลยว่า ความรู้สึกใกล้ตาย มันเป็นอย่างไร
แม้แต่ตอนที่ไขหวัด 2009 ระบาด เราก็ยังไม่รู้สึกกลัวเลยสักนิด
และยังตอบคำถามเพื่อนที่ถามว่า ไม่รู้สึกกลัวตายบ้างเลยหรอ
ว่า...สักวันคนเราก็ต้องตาย...ตอนนี้เราเข้าใจแล้ว

ว่าเรายังตายไม่ได้ตอนนี้...ยังมีสิ่งที่ต้องทำ
ความรู้สึกน่ะตอนนั้น มันบอกเราว่า เราห้ามตายตอนนี้เด็ดขาด
มันคือ " สิ่งที่ค้างคาใจ " สิน่ะ...แต่ก็คิดขาดการ เอาไว้ว่า
ถ้าเกิดเราตายขึ้นมา...สิ่งที่เราอยากทำก่อนตายคือ อะไร...
ความคิดตอนนั้น ซัดเจนมากที่สุดคือ....
บอกรักใครสักคนที่เรารู้สึกรักมากที่สุด...
แล้วน้ำตายก็ไหล่ออกมา...



น่าอายจริงแฮะวันนี้
มันเป็นประสบการณ์ครั้งแรกที่โดน "ตัวต่อ" ต่อย // ฮ่าๆๆๆ
จะตายหรือเปล่าก็ยังไม่รู้เลย
มันเป็นประสบการณ์ใกล้ตายได้หรือเปล่าน่ะ
แต่ยังดีที่เราไม่แพ้พิษตัวต่อ // (TwT)
( ถึงแม้บริเวณที่โดนมันต่อย จะรู้สึกเหมือนโดนยาชา ปวดหน่อยๆ ก็เถอะ )
รู้สึกอยากขอบคุณพระเจ้าจริงๆ

ตอนนี้เราเห็นเป้าหมายซัดเจนแล้วละว่า
เราอยากทำอะไรกันแน้
หลังจากเจอเหตุการณ์ใกล้ตายวันนี้...คือ



เรายังมี " ห่วง " อยู่สิน่ะ
ถึงได้รู้สึกว่า ยังตายไม่ได้ตอนนี้

...เรา เป็น ห่วง แม่...

พ่อเรานั้น ทิ้งพวกเรา
จากไปได้ 10 ปี แล้ว
ก่อนเค้าจากไป
จะรู้สึก เหมือนกับที่ เรารู้สึก
หรือเปล่าน่ะ

ถ้าเราจากไปอีกคน
แม่จะเหงาไหมน่ะ
แม่จะโกรธเราไหมน่ะ
ที่เราทิ้งแม่ไปอีกคน
ยังไม่ได้ตอบแทนบุญคุณ
ที่เค้าทำให้เรามา มากมาย เลย

แล้วพี่สาว...จะกลับมาอยู่บ้าน
เป็นเพื่อนแม่ไหม
อยู่กันได้มีความสุขหรือเปล่า
จะทะเรอะกันอีกไหม
พี่จะดูแลแม่แทนเราได้ดีไหม
แล้วพี่จะทิ้งแม่ไปอีกไหม
เรากลัวพี่จะปล่อยให้แม่อยู่คนเดี่ยว

.
. .
. . .
เรายังตายตอนนี้ไม่ได้ จริงๆ นั้นแหละ...
ขออยู่ต่ออีกได้ไหม...จนกว่าแม่จะจากเราไปก่อน

มันคงจะเป็นจิตที่ยังมี " ห่วง " 

บันทึกสิบหก...เปิดเทอม

มีเรื่องราวต่างๆ มากมายเกิดขึ้น
แต่คงเอามาเขียน สรุป สั่นๆ ได้ละมั้ง


ดูอนิเมะ นับตอนร่วมๆ
ที่ดูในช่วงปิดเทอมก็
เกือบสองร้อยตอนได้

เดินเที่ยวกับครอบครัว
แสนวุ่นว่ายเหมือนเคย
แล้วทำไมเราต้อโดนดุ
อยู่คนเดี่ยวตลอดด้วย

พี่สาวตัวป่วน อยู่ดีไม่ว่าดี
ก็สร้างปัญหาอีกเช่นเคย
เราเข้าใจพี่สาวอยู่หรอก
ว่ารักอิสระ ไม่ชอบการผูกมัด
แต่ว่า...อย่าสร้างปัญหา
ให้คนอื่นเค้าเดือดร้อน
ตอนนี้เราก็เปิดเทอมแล้ว
ก็ยังต้องเดือดร้อน หยุดเรียน
เพื่อไปช่วยแม่ค้นของ
แทนที่ตรูจะได้ตั้งใจเรียนสักหน่อย
เจ้าพี่บ้า...

เมื่อวันที่ 22 SDO หรือ XD
ได้ปิดตัวไปอีกเช่นเคย
แต่กลุ่มก่วน "ลองของ"
ก็ได้ชวนเรามาเล่นต่อใน
เซิฟมาเลเชีย ดีใจมากเลย
สร้างตัวเจ้ารุกเหมือนเดิม
เสื่อผ้าที่ซื้อ อาจจะเปลี่ยน
ไปบ่างเล้กหน่อย
แต่ทรงผมกับแว้นตา
ยังเหมือนเดิม
เพื่อคงความเป็นเอกลักษณ์

วันที่ 28 สัปดาห์หนังสือ
เหมือนไปแดนสวรรณ์ไม่มีผิด
มีหนังสือ ต่างๆ มากมาย
แทบจะยิบจับดู เลือกไม่ถูกเลย
แต่เป้าหมายคือ SAO
นิยายที่เราอยากอ่านมากมาก
ปัญหาแรกที่เจอคือ
ร้านมันอยู่ตรงไหน ???
แทนที่เค้าจะจัดเป็น มุมๆ ไป
จะได้เดินดู สะดวก
แต่เราต้องเดินตามหา
อยู่ นานสองนาน
และเดินดูหนังสืออื่นๆ อีกนิดหน่อย

น่าเสียด่ายนิดหน่อย
เราเป็นคนไม่ชอบถ่ายรูป
เลยไม่มีอะไรเป็นที่ระลึก มากมาย
มีรูปถ่ายแค่ 2-3 รูปเอง
รู้สึกคิดถึง จริงๆ
ช่วงเวลาต่างๆ ที่ผ่านมา
เวลามันน้อย จริงๆ

นี้คือเรื่องราวต่างๆ ที่มี