แม้แต่ตอนที่ไขหวัด 2009 ระบาด เราก็ยังไม่รู้สึกกลัวเลยสักนิด
และยังตอบคำถามเพื่อนที่ถามว่า ไม่รู้สึกกลัวตายบ้างเลยหรอ
ว่า...สักวันคนเราก็ต้องตาย...ตอนนี้เราเข้าใจแล้ว
ว่าเรายังตายไม่ได้ตอนนี้...ยังมีสิ่งที่ต้องทำ
ความรู้สึกน่ะตอนนั้น มันบอกเราว่า เราห้ามตายตอนนี้เด็ดขาด
มันคือ " สิ่งที่ค้างคาใจ " สิน่ะ...แต่ก็คิดขาดการ เอาไว้ว่า
ถ้าเกิดเราตายขึ้นมา...สิ่งที่เราอยากทำก่อนตายคือ อะไร...
ความคิดตอนนั้น ซัดเจนมากที่สุดคือ....
บอกรักใครสักคนที่เรารู้สึกรักมากที่สุด...
แล้วน้ำตายก็ไหล่ออกมา...
น่าอายจริงแฮะวันนี้
มันเป็นประสบการณ์ครั้งแรกที่โดน "ตัวต่อ" ต่อย // ฮ่าๆๆๆ
จะตายหรือเปล่าก็ยังไม่รู้เลย
มันเป็นประสบการณ์ใกล้ตายได้หรือเปล่าน่ะ
แต่ยังดีที่เราไม่แพ้พิษตัวต่อ // (TwT)
( ถึงแม้บริเวณที่โดนมันต่อย จะรู้สึกเหมือนโดนยาชา ปวดหน่อยๆ ก็เถอะ )
รู้สึกอยากขอบคุณพระเจ้าจริงๆ
ตอนนี้เราเห็นเป้าหมายซัดเจนแล้วละว่า
เราอยากทำอะไรกันแน้
หลังจากเจอเหตุการณ์ใกล้ตายวันนี้...คือ
เรายังมี " ห่วง " อยู่สิน่ะ
ถึงได้รู้สึกว่า ยังตายไม่ได้ตอนนี้
...เรา เป็น ห่วง แม่...
พ่อเรานั้น ทิ้งพวกเรา
จากไปได้ 10 ปี แล้ว
ก่อนเค้าจากไป
จะรู้สึก เหมือนกับที่ เรารู้สึก
หรือเปล่าน่ะ
ถ้าเราจากไปอีกคน
แม่จะเหงาไหมน่ะ
แม่จะโกรธเราไหมน่ะ
ที่เราทิ้งแม่ไปอีกคน
ยังไม่ได้ตอบแทนบุญคุณ
ที่เค้าทำให้เรามา มากมาย เลย
แล้วพี่สาว...จะกลับมาอยู่บ้าน
เป็นเพื่อนแม่ไหม
อยู่กันได้มีความสุขหรือเปล่า
จะทะเรอะกันอีกไหม
พี่จะดูแลแม่แทนเราได้ดีไหม
แล้วพี่จะทิ้งแม่ไปอีกไหม
เรากลัวพี่จะปล่อยให้แม่อยู่คนเดี่ยว
.
. .
. . .
เรายังตายตอนนี้ไม่ได้ จริงๆ นั้นแหละ...
ขออยู่ต่ออีกได้ไหม...จนกว่าแม่จะจากเราไปก่อน
มันคงจะเป็นจิตที่ยังมี " ห่วง "
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น