เรื่องแรก
มีคนเพียงคนเดี่ยวที่เราคิดถึงมากที่สุด
ในวันปีใหม่แบบนี้
ถึงแม้จะได้คุยกัน นิดๆ หน่อยๆ ก็ตาม
แต่มันก็เปลียบสะเหมือน
ของขวัญปีใหม่ ที่มีค้าที่สุด
"...ขอฝากเนื้อฝากตัวอีกเช่นกัน..."
ก็ยังคงเป็นชอบเค้าข้างเดี่ยวเหมือนเดิม
เรื่องที่สอง
ไปไหว้พระ...ถึงแม้จะไม่ใช่คู้รัก
แต่ก็เป็นครอบครัว
ที่ทำให้เราโสดจนถึงบัดนี้
และต้องค่อยดูแลเค้า
จะมีใครอื่นได้...ก็แม่ตรูนั้นแหละ
ถึงจะมีเรื่องในเหนื่อยใจ
มีเรื่องให้ปวดหัว
แต่พวกเราก็อยู่ด้วยกันได้
มีเรื่องแบ่งปั่นรอยยิ้มกันไม่เยอะ
แต่ก็อุ่นใจ
เรื่องที่สาม
แน้นอน...เวลาที่คนเราอยู่ด้วยกัน
มันก็ต้องมีเรื่อง ทะเรอะ กันบ้าง
แน้นอน...ยิ่งกว่า เราเป็นฝ่าย
ต้องอดทน กับนิสัยอิสระเสรี
และไม่เห็นหัวเราเป็นที่สุด
เค้าน่าจะสังเกตบ้างน่ะ
ว่าเรากำลังทำไรอยู่
ต้องการใช้สมาธิ อยู่ไหม
ไม่ใช่ทำไรตามใจตนเอง
จนไม่มองกัน แทมก่วนเราอีก
มันช่างน่าโมโห จริงๆ
กับสิ่งที่เรากำลังทำอยู่
เค้าโย้นเราเข้า "คณะ" ทีเราไม่ชอบเลยมาตั้งแต่ต้น
และต้องจำใจทนเรียนให้จบให้ได้
เค้าจะรู้บ้างไหมว่า
เราต้องอดทนแค่ไหน
และเครียดมากแค่ไหน
และต้องเจอ อะไรบ้าง
ในแต่ละวันที่เข้าเรียน
และเค้าก็ไม่ช่วยไรเราเลย
...นี้เราถูกปล่อย ลอยแผ่ อยู่ใช่ไหม...
...เราไม่เคบร้อยไห้ต่อหน้าเค้า...
เค้าไม่เคยรับรู้ถึงควาขมขื่นของเราเลย
แต่สิ่งที่เราทำไม่ดีกับเค้าไปวันนี้
มันเทียบกับความข่นขื่นของเราได้ไหมน่ะ
ถ้าหากเรายังอยู่กับเค้า
แล้วเค้ายังกดดันเราอยู่แบบนี้
เลิกเรียนดีกว่าไหม
เราเริ่มรู้สึกไม่ไหวแล้ว
ถ้าหากต้องเรียน และ แต่ละวัน
ต้องเจอ สภาพชีวิตแบบนี้
...เหนื่อย...และ...ท่อ...มากมาก เลยด้วย
นี้สิน่ะ วันแรกของวันปีใหม่ของเรา
มันให้ความรู้สึกขมขื่นนี้เอง
มีแม่ที่เด็กลงทุกวัน....ตรูจะเอาไปปล่อยวัด
ถ้ายังไม่เลิกนิสัยแบบนี้
ที่เจอแบบนี้ไม่ใช่ครั้ง สองครั้ง....(T.T) เซ็ง ว่ะ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น