คงมีแต่ "ประสบการณ์ที่ไม่ดี"
จนเลิกนับครั้งไปแล้ว...
ความโลเล ความไม่แน้ใจ
มันทำให้เราหวาดกลัว...
กลัวว่า จะเจอเหตุกาลเดิมๆ
กลัวที่จะถูกทิ้ง...เราเลยทิ้งคนอื่นก่อน
กลัวที่จะถูกหักหลัง...เราเลยหักหลังก่อน
กลัวที่จะสูนเสีย...เราเลยอย่ามีใครจะดีกว่า
มันคงเป็น "กำแพ่ง" ภายในจิตใจ
ถ้าหากเราก้าวข้ามไป
เราอาจจะพบสิ่งที่เราหวาดกลัว
เข้าสักวันหนึ่ง....ก็เพราะว่า
มันคือ "ความจริง"
ถ้าหากโลกนี้เป็นนิยายก็ดี
จะได้แต่งเนื้อเรื่องชีวิตตนเอง
ให้ได้อยู่อย่างสงบสุขกับใครสักคน
เรานี้มันนิสัยเสีย จริงๆ เลยแฮะ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น