วันพุธที่ 1 พฤศจิกายน พ.ศ. 2560

บันทึกเจ็ดสิบหก...แผ่นเหล็กกล้า

แผ่นเหล็กกล้า
ถ้าจะนิยามตัวตนจากคำๆ นี้
คงจะเป็นคนที่
ไม่มีความหวั่นไหว
มั่นคงไม่สั่นคลอน
ยึดมั่นกับหลักการ
และความถูกต้อง
ในแบบของตนเอง

นั้นคือรูปลักษณ์
ที่แสดงออก
ให้เห็นโดยทั่วไป



แต่ถ้าได้อยู่ใกล้ๆ
กับคนแบบนั้น
และสังเกตุบ่อยๆ
ก็จะเห็นถึง...

ความอ่อนไหว

ที่แสดงถึง
ความอ่อนโยน
และความอ่อนแอ
ที่พยายามซ่อน
ไม่แสดงออกมา

แผลในจิตใจ
ของคนแบบนั้น
เราคงไม่มีทางเข้าใจ
ได้อย่างแท้จริงได้

ความสูญเสีย
ที่เจ้าตัวทำหาย
เรื่องเรวร้าย
ที่เจ้าตัวพบเจอมา

สิ่งที่แสดงให้เห็นอยู่ในตอนนี้
คือคนที่พยายามสร้าง
สิ่งต่างๆ

สร้างลอยยิ้มให้ผู้อื่น
พยายามช่วยผู้อื่น

แต่สำหรับเราแล้ว
สิ่งที่เรามอนเห็น

คือ คนที่ต้องการความช่วยเหลือ

มากกว่าใครๆ
มากกว่าคนที่เจ้าตัว
ได้ช่วยเหลือ



ถึงความอ่อนแอ
ที่แสดงออกมา
ในรูปแบบ
ความก้าวร้าว

แต่ถ้าได้ลอง
จับประเด็นประโยค
และคำพูดที่
กล่าวออกมาแล้ว

...

นั้นคงเป็นบาดแผล
ที่เจ้าตัวพยายามรักษา
ด้วยตัวของตนเอง
และพยายามหาจากผู้อื่น



ความปราถนาที่ซ่อนเอาไว้
ไม่เคยเอ่ยกล่าวออกมา
ให้เราได้รับฟังเลยสักครั้ง
แบบตรงๆ เลยกับเรา

สิ่งที่เราสามารถทำได้
อยู่ในตอนนี้คือ
รับฟังเรื่องราวที่เจ้าตัวเล่า
และช่วยเหลือเล็กๆ น้อยๆ
นี้คือสิ่งที่เราช่วยเหลือได้

เราคงไม่สามารถนำสิ่ง
ที่เคยสูญเสียไปกลับมาได้
แต่ถ้าเป็นไปได้ ก็อยากช่วย
มากกว่าที่เป็นอยู่ในตอนนี้
เพื่อที่เจ้าตัวจะได้สบายใจ
ขึ้นมาบ่างเล็กน้อยก็ยังดี



ตัวตนที่เหมือนแก้วใส่ๆ
ที่ซ่อนอยู่หลังแผ่นเหล็กกล้า


ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น