วันอาทิตย์ที่ 1 มิถุนายน พ.ศ. 2557

สามสิบห้า...คาใจ

สิ่งที่ติดค่างอยู่ในใจ
ไม่ว่าอย่างไรตอนนี้ ก็คง...
แก้ไขอะไรไม่ได้อีกแล้ว


เวลารู้สึกเศร้า
มักจะนึกถึงเรื่องนั้นเป็นสิ่งแรก
คิดต่อมาว่า แก้ไขอะไรไม่ได้แล้ว
ตลอดมา ตลอดมา


และรับรู้ได้ดี
ว่าจะจัดการ ควบคุม
กับความรู้สึกนั้นอย่างไร


...น้ำตาไม่ได้ช่วยอะไร...


ความรู้สึกเสียใจ ในบ่างครั้ง
แทบอยากจะตะโกนออกมา
อยากเรียกร้อง ความถูกต้อง
อยากแก้ไข เรื่องที่ตนเองช่วยไว้ไม่ได้
อยากทำให้ เวลาในตอนนั้นไม่ผิดพลาด
แต่เรารู้ดี...มีบ่างเรื่องที่เราไม่สามารถทำได้
ด้วยกำลังของเราเองเพียงคนเดี่ยว


น่าหัวเราะกับตนเอง
ที่เป็นเพียงแค่ มนุษย์ตัวเล็กๆ คนนึง


เราคง...รู้สึกเหนื่อย
อีกแล้วละมั้ง

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น