วันจันทร์ที่ 1 ตุลาคม พ.ศ. 2555

บันทึกสิบห้า...คำถาม

น่าแปลกใจ ดีน่ะ...ที่มีคนมาถามเรา
เรื่อง..." ไม่คิดจะมีแฟนบ่างหรอ " หรือ " ไม่คิดหาคู้บ่างหรอ "
อะไรทำนองนี้


ไม่ใช่คำถามที่ตอบ ยาก...แต่เรา
ไม่สามารถบอกทั้งหมดได้
เพราะอะไรน่ะหรอ...
ถ้าคุณเคยตกหลุมรักแบบโง้ๆ มาก่อน
มันคงเป็นประสบการณ์ที่ไม่น่า
นำมาเป็นเรื่องคุยเท่าไรนัก

จึงบอกได้แค่ อ้อมๆ ไป
" ไม่สนใจเรื่องแบบนี้ "

และก็ถูกถามต่อมาว่า
" ถ้าเกิดแม่พี่ตาย แล้วจะอยู่ยังไง "
ก็คงเพราะน้องคนนี้ เค้ารับรู้ว่า...แม่เราเป็นโรคมะเร็ง

เราตอบไป " ก็อยู่คนเดี่ยว "

และน้องคนนี้เค้าก็พูดต่อ เหมือนเห็นใจเราละมั้ง
แต่คำพูดสุดท้าย..." มันน่าเศร้าน่ะ "

เราไม่มีคำพูดต่อ...

ได้แต่เก็บมาเป็นประเด็นขบคิดอยู่นาน
และตอบกับตนเองได้แค่...
" ช่วยไม่ได้เนอะ "



เราทำได้แค่...รอ...
แต่เวลาที่เนื่องนาน
เป็นวัน เป็นเดือน เป็นปี
มันทำให้เรา เริ่มเลิกหวัง

เราเข้าใจคำว่า " รักที่แท้จริง "
เป็นอย่างไร...เราจะไม่บอกว่า
รักที่แท้จริง เป็นอย่างไร
แต่หากคุณเคยรัก และ เคยอกหัก
แล้วเรียนรู้ ความจริง
และหาคำตอบให้ได้ว่า
" สิ่งที่เราต้องการ คือ อะไร ? "

ตอนนี้...เรารู้สึกเหนื่อย
ไม่อยากตกหลุมรักใครแบบ โง้ๆ อีกแล้ว
ตั่งเป้าหมายอยู่แค่ว่า
ใช้ชีวิต...

แบบผู้หญิงธรรมดาๆ คนหนึ่ง
ไม่ชอบแต่งหน้า
ไปมหาลัยแบบหน้าจืดๆ
ประมาณ ตื่นนอน ล้างหน้า แต่งตัว
ไปนั้งที่โต๊ะก่อน 8 โมงเช้า สัก 5 นาที่
ก่อน จารย์เข้าห้อง

ติดตามอนิเมะเรื่องโปรด....

อ่ะ!! จริงด้วย
เราคิดว่างแผน
เกี่ยวกับงานใน
อนาคตด้วยแหละ
ไหนๆ ก็เรียนเอกนี้แล้ว

และก็มี...คนเคยบอกกับเรา ว่า
" มีความสุขกับการทำงาน ชีวิตครึ้งหนึ่งของเราก็มีความสุขแล้ว "
เรา เชื่อ น่ะ และเราก็ยังจำได้ดี สิ่งที่คนๆ นั้น เคยบอกอะไรไว้กับเรา
แต่...

และสิ่งสุดท้าย...เรากำลังตามหา

...รักครั้งสุดท้าย

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น