วันพฤหัสบดีที่ 1 มีนาคม พ.ศ. 2555

บันทึกแปด...ได้แค่ฝัน

เหมือนใช้ชีวิตมายาวนาน...
เหมือนเวลาเดินไปเร็วมาก...
เหมือนกับว่า...อยู่ในความฝัน...
ที่หลับแล้วตื่นภายในวันนั้น...


ในฝันนั้น
แค่ได้เห็นคนที่ชอบ
เมื่อตื่นขึ้นมาก็มีความสุขแล้ว


เวลาผ่านไปเร็ว จริงๆ นั้นแหละ
พร้อมกับเรื่องราว มากมาย
ที่ผ่านเข้ามาในชีวิต
ทั้งเรื่องที่คิดเอาไว้ และ...
เรื่องเหนือความคาดหมาย


ความจริงก็เคย...หวังเอาไว้
แต่สุดท้าย...ก็เลิกคิดมาตั้งนานแล้ว
ตั้งแต่เมื่อไรน่ะหรอ...คงจะเมื่อ
คนรักกำมะลอ...จากไปเมื่อ 2 ปีที่แล้ว
เหมือนตัวเราเอง ตาสว่างขึ้นมาทั่นที่


ตอนนั้น...
เราไม่ได้เป็นคนเริ่ม...ขอ คบ ด้วย...
ถึงจะเป็นคู้รักจอมปล่อม
ที่คาดคิดเอาไว้แล้วละว่า
สักวันเค้าก็คง จะเป็นคนขอจากไปเอง
ตอนนั้นเราทำได้แค่...หลอกตนเอง...ว่า " รักเค้า "


เราก็แค่...เกลียดการทำให้ใครต้องเสียใจ
แต่สิ่งที่แย่ กว่า คือ...การทำให้ใครเสียใจภายหลัง
นั้นคือ "ความจริง" สิ่งสุดท้ายที่เราได้เจอ


เราจึงสัญญากับตนเอง...
คำโกหก...ถ้าโดนจับได้แล้วต้องแก้ตัวที่หลัง...ก็ พูดความจิงดีกว่า
หรือ ถ้าจะโกหก ก็ต้อง โกหกตนเองตลอดชีวิต...คงไม่ดี แน้ๆ แบบนี้
คนที่จะรัก...ถ้ารู้ตัวว่า ไม่ดีพอ หรือ ไม่พอดี สำหรับคนคนนั้น...ก็ เลิกหวังดีกว่า
คำขอโทษ...ถ้าจะทำผิดแล้วต้องขอโทษที่หลัง...ก็อย่าทำผิดดีกว่า
คำสัญญา...ถ้าทำไม่ได้...ก็อย่าไปสัญญาก่ะใครอะไรมั่วๆ ดีกว่า
และ...ความปราถนา...ต้องเป็นสิ่งที่ตัวเราเองสามารถทำได้...ใช่


ขอใช้ชีวิตสงบสุข หรือ สิ่งเป็นอยู่ทุกวัน...
ไม่ต้องการอะไรไปมากกว่านี้...ขอแค่เราได้
ใช้ชีวิตปกติแบบผู้หญิงทั่วไปในรูปแบบของตนเอง
ใช้ชีวิตสงบสุขไปกับการตามหาและทำความฝัน
คิดหาวิธีแบ่งปั่นลอยยิ้มให้คนรอบข้าง...และ
แอบชอบคนคนหนึ่ง แค่นี้เราก็พอใจแล้ว...
สิ่งที่นอกเหนือจากนี้...


เราคงทำได้แค่...หลับฝันกลางวัน...

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น